Şehir sokaklarının altına yüksek hızda radyoaktif madde atılması

- Vancouver sokaklarının altında, British Columbia Üniversitesi'nde, bir parçacık hızlandırıcısından bir hastaneye yeraltındaki hafif radyoaktif maddeleri taşımak için hava basıncını kullanan 2,5 kilometre uzunluğunda pnömatik tüpler var. Bu borulara Tavşan Hattı adı veriliyor ve yüzeyden görülebilen tek iz birkaç rögar deliği ve yolu işaretlemek için toprağa çakılmış birkaç küçük çividen ibaret.

UBC'deki öğrenci ve personelin çoğu, her gün birkaç kez ayaklarının altından radyoaktif madde içeren kapsüllerin saatte 100 kilometre hızla geçtiğini bilmiyor. Bu yüzden, burada parçacık hızlandırıcıdan başlayacağız ve nasıl olduğunu açıklayacağız: maddenin nasıl yapıldığını ve nasıl gönderildiğini. Sonra da alıcı tarafta, hastanede, nedenini açıklayacağız. - Burası TRIUMF'taki GMP Laboratuvarı ve burada tıbbi izotoplar kullanıyor ve izleyiciler üretiyoruz.

Görüntüleme ve tedavi için. Hızlandırıcılarda siklotronlarımız var. Yani siklotron: H- enjekte ediyoruz, hidrojenin sonegatif yükleri ve bunlar dönüyor ve gerçekten çok hızlı oluyorlar. Çok fazla enerji taşırlar. Sonra bu H-'yi protona dönüştürüyoruz. Sonra da bir hedefi vurmak için proton ışını kullanırız. Bir hedefe çarptıklarında, radyoaktif izotoplar üreteceklerdir. Ve izotopları elde ettiğimizde.

Buraya nakledilecekler. Ve burada, kimyagerlerimiz sihirlerini yapacaklar. Enjekte edilebilir bir sıvıyla, çoğunlukla da tuzlu suyla birleşecekler. Bu laboratuvarda işlenenler kısa ömürlü izotoplar, özellikle ikisi, biri karbon-11. Ve karbon-11'in yarı ömrü sadece 20 dakika. Kimyagerlerimiz çok çok hızlı bir iş çıkarıyor ve sonra bunu Tavşan Hattı aracılığıyla UBC Hastanesi'ne gönderip hastalara enjekte ediyorlar.

Uzun ömürlü izotoplar için muhtemelen nanogram aralığında üretim yapıyoruz. Kısa ömürlü olan bu miktardan bile daha küçüktür. İhtiyacınız olan tek şey bu. - Üst kattaki parçacık hızlandırıcı izotopları üretiyor. Temiz odadaki kimyagerler onları sıvıya dönüştürüyor. Bu odadaki ekip o şişeyi bir tavşanın içine, bir kapsüle ve o tüpe koyuyor. Zaten dolu bir tane var.

Kapatın, doğru düğmelere basın ve 100 psi hava basıncı onu saatte 100 kilometre hıza ulaştırsın. Şimdi, bir kamerayı hattan aşağı göndermeme izin verilmiyor. Çok dikkatli bir şekilde kalibre edilmiştir. Tıbbi tedavilerde böyle riskler almazsınız. Ayrıca, zifiri karanlık. Ayrıca bir ışık da göndermem gerekecek. Ama düğmeye basabilir miyim diye sordum.

Sadece büyük bir işaretli gönderme, değil mi? Tamam. Bu şaşırtıcı derecede gürültülü. - Yeraltından gönderdiğimiz için, yolun altındaki toprak çok iyi bir kalkan görevi görecek, ayrıca gönderdiğimiz miktar çok çok az olduğu için, aslında bir insanın vücuduna enjekte edilmesi güvenli olan bir doz gönderiyoruz. Yani halk için hiçbir tehlike yok.

Caddeden yukarı çıkarsak, yaklaşık 10-15 dakika sürer. Ama Tavşan Hattı'ndan geçersek, sadece iki dakikadan biraz fazla sürer. Ve daha güvenilir. Ve dur işaretlerinde durmamıza gerek yok! - Yaklaşık 2,5 dakika sonra kapsül Üniversite Hastanesi'ne ulaşıyor. Ama bu şu soruyu gündeme getiriyor.

Kapsül bu kadar hızlı giderken, nasıl oluyor da her seferinde doğru yerde durabiliyor? - Sona yaklaştığında, yaklaşık 10 metre kala, bir havalandırma deliği var. Böylece basınçlı havanın basıncını kaybedersiniz. Ayrıca ön tarafta da hava sıkıştırılmış olduğundan tavşanı yavaşlatmak için bir tampon görevi görür. Ve bu da tavşanın hastaneye güvenli bir şekilde düşmesini sağlar. [kapsül vuruşu].

- Bu aynı kapsül değil. Arabayla 10 dakika uzaklıkta. Tavşan Hattı inanılmaz hızlı. Geriye büyük bir soru kalıyor, neden? Gönderilen şey radyofarmasötikler, hafif radyoaktif maddeler. Burada tıp araştırmaları için kullanılıyor. Açıkçası, burada herhangi bir araştırma konusunu filme almıyorum, ama personel bana ne tür bir şey olduğunu bildirdi.

Bu, şunun için kullanılabilir. - Bu radyoaktif madde bozunduğunda, tespit ettiğimiz gama ışınlarını yayar. Bunu yaptıktan sonra görüntüyü yeniden oluşturabiliyoruz. Aslında beynin içine girmeden beynin nasıl çalıştığını görebilirsiniz. Başka türlü elde edemeyeceğiniz çok ama çok önemli bir resim. Tanım gereği, vücut üzerinde herhangi bir farmakolojik etkiye sahip olamazlar. Eğer sistemi değiştirecek bir şey enjekte edersek.

Sisteme bakmıyoruz. Sisteme değiştirilmiş haliyle bakıyoruz. Parkinson hastalığında, klinik semptomlar ortaya çıktığında beyin zaten çok ama çok hasar görmüş oluyor. Bu yüzden risk altındaki popülasyonları gözlemliyoruz. Ve tabii ki psikiyatride, duygu durum bozukluklarında, bunamada ve bağımlılıkta da bazı çalışmalar yaptık. Nörokimyasal plasebo etkisi olduğu keşfedildi.

İnsanlar bir ilaçtan fayda beklerken, ilaç verilmemiş olsa bile bir nörotransmitter salınımı. - Görünüşe göre, dünya çapında pek çok hastanenin kendi parçacık hızlandırıcıları var, belki teşhis için, belki tedavi için, belki de burada olduğu gibi araştırma için. Gerçi normalde sonuçları taşımak için biraz daha az dramatik bir yol kullanıyorlar.

Bu da beni iki soruyla baş başa bıraktı. İlkine kimse cevap veremedi, bu yüzden Tavşan Hattı deniyor. Görünüşe göre, burada kimse bilmiyor. Ama ikincisi, tavşanları başlangıç noktasına nasıl geri getiriyorlar? - Sürüyorlar, biz alıyoruz ya da onlar gönderiyor. Eski usul! [gülüyor]